“Aanvaard hulp als mantelzorger. Het is niet alleen de patiënt die het lastig heeft.”

Het verhaal van Sofie 

Een op de drie Belgen zorgt voor een dierbare met een zorgbehoefte. Mantelzorger zijn is dan ook niet iets waar je op een dag voor kiest: het overvalt je. Dat was ook zo voor Sofie (35 jaar). Haar vriend Koen (40) zakte onverwacht in elkaar op het werk. In de podcast Met het hart op de tong vertelt ze hoe dat haar leven veranderde. 

De diagnose 

Op een dag kreeg Sofie telefoon: haar vriend Koen was op het werk in elkaar gezakt. Hij kon gelukkig gereanimeerd worden, maar lag 2 weken lang op de dienst intensieve zorgen in ZAS Middelheim. “De eerste dagen was de eerste prioriteit om hem in leven te houden”, vertelt ze. “Toen hij wakker werd, was het duidelijk dat zijn hart beschadigd was.” Vanaf toen wist Sofie dat Koen door het leven zou gaan als hartpatiënt. 

Over mantelzorg 

Sofie herschikte heel haar planning om bij Koen te kunnen zijn. “Ik vind dat niet meer dan normaal als je iemand graag ziet”, zegt ze daarover. Toch was het niet makkelijk. “Het moeilijke aan mantelzorg is dat je in een andere leefwereld zit dan de persoon waarvoor je zorgt”, legt Sofie uit. “Toen Koen wakker werd, was hij boos. Hij snapte niet wat er gebeurd was. En ik was moe. Hij besefte niet dat ik alles opzij had gezet om hem te helpen.” 

Het belang van zelfzorg 

Die zorg weegt ook voor Sofie soms door, vertelt ze. “De stress en de spanning sloegen meteen op mijn lichaam. Daarom ga ik naar een kinesist om te zorgen dat mijn houding goed blijft. Ik ben ook een slechte eter wanneer ik stress heb, dus ik heb bewust porties gekookt voor mezelf. Ik heb ook mensen toegelaten, al ben ik niet iemand die zich snel laat helpen. Je moet hulp aanvaarden om er te blijven staan voor je partner.”  

Blijven communiceren 

Wanneer je voor je partner zorgt, verandert je relatie. Dat merkten ook Sofie en Koen. “Het leven is nog altijd niet zoals vroeger. Koen is momenteel nog niet aan het werk, en ik wel. Dan is het belangrijk dat je eerlijk blijft en elkaar begrijpt. Ik moet ook kunnen ventileren. Ik mag ook mijn frustraties hebben, al beginnen die wel wat te minderen. Het is niet leuk om tegen je partner te moeten zeggen dat hij zijn medicatie moet nemen. Maar als mantelzorger is dat je taak.”  

Over de begeleiding  

Sofie had gelukkig steun in het ziekenhuis. De cardiaal verpleegkundige legde alles duidelijk uit in mensentaal. “De cardioloog, de nefroloog, de verpleegkundige: ik merkte dat het een hecht team was, en dat ze goed communiceerden met elkaar. Dat gaf me vertrouwen. De dokter op intensieve heeft ook meteen het hart getekend en getoond waar het was misgelopen. Dat hielp, want ik ben erg visueel ingesteld. Zo kon ik het ook beter uitleggen aan Koen wanneer hij er klaar voor was.”  

Beluister de volledige aflevering