Onderzoeken

Bij een harpoenprocedure markeert de radioloog de borsttumor met een klein naaldje (de harpoen) zodat de chirurg goed kan zien welk weefsel er verwijderd moet worden en wat niet.

Met een draagbaar apparaat op de borstkas meet de cardioloog voortdurend de elektrische activiteit van je hart om de oorzaak van de hartritmestoornis op te sporen.

Met een corneatopografie meet je oogarts nauwkeurig de vorm, de bolling en het oppervlak van je hoornvlies (cornea).

Met een huidpriktest wordt nagekeken of er sprake is van allergie.

De longarts vraagt je om in een sneller tempo te ademen om het koolzuur in de uitgeademde lucht te kunnen meten. De test dient om de diagnose van hyperventilatie te kunnen stellen.

Bij dit onderzoek spuiten we contrastvloeistof in de baarmoeder. Hierdoor zijn afwijkingen van de baarmoeder en verstoppingen van de eileiders beter te zien op röntgenfoto’s.

Tijdens deze test lever je op een speciale hometrainer een inspanning. Voor, tijdens en na de test gebeuren er metingen die de arts vertellen hoeveel je hart belast wordt.

Bij dit onderzoek bekijken we het lichaam in zijn geheel en niet een specifiek onderdeel. Hierbij maken we soms ook gebruik van bloed-, urine- of andere onderzoeken.

Een intracraniële katheter wordt in het operatiekwartier geplaatst door de neurochirurg tussen de twee hersenhelften.

Een inwendig gynaecologisch onderzoek is een routineonderzoek waarbij de gynaecoloog voorzichtig de vagina, baarmoeder, baarmoeder en andere organen onderzoekt.

Dit onderzoek brengt de doorbloeding en de pompfunctie van je hart in beeld. Dat gebeurt aan de hand van een licht radioactieve stof die de arts via een infuus inspuit.

Jaaronderzoeken zoals oogfundus-, urineonderzoek en EKG helpen om problemen vroeg te ontdekken, zodat we op tijd kunnen ingrijpen.